Każde wezwanie do ugody przerywa bieg przedawnienia, bez względu na cel

Nie jest istotne dla sądu, czy strona postępowania cywilnego chciała ominąć prawo, wzywając do próby ugodowej. Nie podlega indywidualnej kontroli czy w danym przypadku celem powoda w postępowaniu nieprocesowym było konkretnie dochodzenie roszczenia, czy realizacja innych planów lub interesów - stwierdziła Izba Cywilna Sądu Najwyższego.

Orzeczenie zostało wydane w związku z zawezwaniem do próby ugodowej, jako czynności prowadzącej do przerwania biegu przedawnienia, która to instytucja w tym celu w ocenie wielu prawników jest nadużywane.

SN uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania. Sąd uznał, że każde zawezwanie do próby ugodowej jest czynnością powodującą przerwę biegu przedawnienia (art. 123 par. 1 pkt 1 k.c.). Kwalifikacja określonej czynności jako „przedsięwziętej bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia” ma charakter generalny i odnosi się do wszystkich „czynności przed sądem” należących do tej samej kategorii. Przedsięwzięcie czynności „bezpośrednio w celu dochodzenia” nie podlega indywidualnej kontroli zmierzającej do ustalenia, czy w danym przypadku celem powoda (wnioskodawcy w postępowaniu nieprocesowym) było konkretnie dochodzenie roszczenia, czy realizacja innych planów lub interesów.

Sąd stwierdził, że skutek przerwania biegu przedawnienia, przewidziany w art. 123 par. 1 pkt 1 k.p.c., następuje z mocy prawa (ex lege), w następstwie dokonania określonej czynności procesowej.

Sygnatura akt II CSKP 104/21, wyrok z 15 lipca 2021 r.